#8 Jezus verschijnt steeds

Als mens, als gelovige, als theoloog denk ik graag na over het christelijk geloof en het christendom. Graag laat ik me inspireren door andere mensen: theologen, schrijvers, dichters, schilders, componisten die mij kunnen helpen bij mijn eigen invulling van geloof.
Op dit moment lees ik het boekje “Mijn heldere afgrond” van Christian Wiman (klik hier voor meer info; koop het boekje bij je lokale boekhandel in deze tijd van de corona-crisis, zoals bij Donner Rotterdam). Wiman is een modern gelovige en ‘dus’ een zoeker. En zoekers kunnen goede gidsen zijn. Wiman is daar één van.

Ik lees een fragment uit zijn boek waar ik bijzonder door geraakt ben: Jezus verschijnt steeds weer opnieuw. Iedere eeuw, ieder mensenleven, iedere ervaring heeft een eigen Jezus zonder dat Hij daaraan voorgoed vastgeklonken zit. Hij verschijnt én kan weer zo verdwijnen.

Zoals Taede Smedes schrijft in zijn recensie over dit boek:

Geloven is aanvaarding van het feit dat we aanvaard zijn. Al het andere is ballast, zelfs projectie, zo stelt Wiman ergens. Het is een kwestie van levenshouding, niet van het hebben van de juiste overtuigingen. Geloven is een kwestie van vertrouwen dat je wordt vastgehouden, zelfs als jezelf geen bodem meer onder de voeten voelt.

Beluister hier een fragment uit zijn boek dat ik in deze podcast voorlees en waar ik met wat eigen gedachten aansluit.
Robert-Jan van Amstel, 22 april 2020